بررسی رابطه سبک زندگی با نگرش به طلاق با میانجیگری نوروزگرایی در زنان شهر میاندوآب

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی سبک زندگی با نگرش به طلاق با میانجیگری نوروزگرایی در زنان شهر میاندوآب بود.روش پژوهش توصیفی و باتوجه به اینکه پژوهش دارای متغیر میانجی بود از تحلیل معادلات ساختاری استفاده گردید. جامعه ی آماری شامل کلیه زنان ۱۵ تا ۵۵ ساله خانوارهای معمولی ساکن در مناطق ۵ گانه ی میاندوآب می باشد که طبق آمار حدود ۶۰۳۲۴ برآورد شده است.حجم نمونه بوسیله ی فرمول کوکران ۳۸۱ می باشد که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. .ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد شده سبک زندگی LSQ، نگرش به طلاق ADS و فرم کوتاه پرسشنامه شخصیت NEO برای سنجش نوروزگرایی بود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که: بین سبک زندگی متوسط سالم با نگرش به طلاق مثبت، رابطه ی معکوس وجود دارد. بین سبک زندگی سالم متوسط با نوروزگرایی رابطه معکوس وجود دارد، بین سبک زندگی سالم قوی با نگرش مثبت به طلاق، رابطه ی معکوس وجود دارد. بین سبک زندگی قوی سالم با نوروزگرایی رابطه ی معکوس وجود دارد. بین سبک زندگی سالم ضعیف با نوروزگرایی رابطه ی مستقیم وجود دارد. بین نگرشبه طلاق منفی و نوروزگرایی رابطه ی معکوس وجود دارد. بین نوروزگرایی با نگرش مثبت به طلاق رابطه مستقیم وجودارد و بینسبک زندگی با نگرش به طلاق با میانجیگری رابطه مستقیم وجود دارد.

Keywords:

سبک زندگی , نگرش , طلاق , نوروزگرایی ,