نمادشناسی گل نیلوفر درهنر و معماری ایران

بناهایی که بهدست انسان ساخته می شود جلوه هایی از نگرش او به جهان هستی است که مبین قوه فکری و ساختار فرهنگی ـ ا جتماعی افراد آن جامعه است معماری ایران که بصورت های گوناگون دربناهای مختلف متجلی گشته جایگاه خاصی را داراست که درآن عقاید و رسوم و آیین ها در شرای جغرافیایی و اقلیمی نمود بارزی دارد جهان بینی انسان شرقی نوع جهان بینی براساس آیینه گونی طبیعت است و از آن رو که انسان درمتن این جهان بینی خود را درصنع و خلق طبیعت عامل نمی داند ناگزیر ان را موجود و مخلوق بی واسطه خداوندی می بیند که درپس هر ذره حضور خود را صلا داده است از دیدگاه انسان مومن بدین معنا خلق شگفت انگیز گلی چون نیلوفر آبی از درون آبها بسط و شکفتنش با طلوع خورشید و قبض و گرفتنش با غروب ان صریحترین نشانه برای تصویر و تصور اصل ظهور و تجلی است سربرآوردنش از آب نماد شکفتنش از آبهای آشفته آغازین و زیبایی و نظمش بیانگر نظم و زیبایی تجلی صور درعالم و نیزبازو بسته شدنش با نور نمودی از جوله گری نور است از خدای آسمان که درتمامی تمدنهای نخستین خدای اول واحد و ازلی است دراین نوشتار جایگاه آیینی و اسطوره ای نیلوفر و تجلی آن درمعماری و نقوش تزئینی هنر ایرانی مورد بحث قرارخواهند گرفت .