بازطراحی فضاهای شهری با رویکرد آسایش پیادگان (نمونه موردی: پیاده راه سلامت شیراز)

فضاهای شهری فضایی است که شهروندان و فعالیت ها و رفتارهایشان در آن جای گرفته اند و به اشکال گوناگون در شهر ها حضور یافته و سبب شکل گیری بافت شهری در پیرامون و یا بر حول محور خود گردیده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نوع، پیمایشی، توصیفی – کاربردی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه افرادی که از پیاده راه سلامت شهر شیراز پیاده روی میکردند که تقریبا ۴۰۰ نفر هستند، می باشند. که با استفاده از جدول مورگان تعداد ۲۰۰ نفر می باشد در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه، بازطراحی فضاهای شهری دارای ۵ گویه در طیف نظرات لیکرت می باشد. و دارای ۲۷ گویه با زیر مولفه های تسهیلات و پیوستگی، اختلاط کاربری و تنوع پیاده روی، حمل و نقل هوشمند می باشد. نتایج نشان دادکه، میانگین تسهیلات و پیوستگی پیاده روی برابر است با ۶۲/۱۲۶۷ و انحراف استاندارد ۲۵/۲۷۵ و سطح معناداری ۰/۰۰۱ ضریب همبستگی ۰/۱۱۹ که در سطح معناداری ۰/۰۰۱ معنادار بوده بنابراین بین تسهیلات و پیوستگی پیاده روی و رویکرد آسایش پیادگان رابطه معنی داری وجود دارد. میانگین اختلاط کاربری و تنوع پیاده روی برابر است با ۷۴/۲۵۱۴ و انحراف استاندارد ۲۰/۸۸۵ و سطح معناداری ۰/۰۰۰۱ وضریب همبستگی ۰/۱۲۶ معنادار بوده وفرضیه فوق تایید شده هر چه میزان اختلاط کاربری و تنوع پیاده روی افزایش یابد رویکرد آسایش پیادگان کاهش خواهد یافت. میانگین اختلاط کاربری و تنوع پیاده روی برابر است با ۶۳/۴۴۱۶ و انحراف استاندارد ۲۶/۵۲۵ و سطح معناداری ۰/۰۰۰۱ ضریب همبستگی ۰/۳۱۹ معنادار بوده و فرضیه فوق تایید شده بنابراین بین حمل و نقل هوشمند پیاده روی و رویکرد آسایش پیادگان پیاده رابطه معنی داری وجود دارد بطوری که هر چه میزان حمل و نقل هوشمند پیاده روی افزایش یابد رویکرد آسایش پیادگان کاهش خواهد یافت و بلعکس.

Keywords:

بازطراحی فضاهای شهری , رویکرد آسایش پیادگان , شیراز