تدوین مدل ساختاری توسعه ی پایدار دانشگاه ها بر مبنای نظام تضمین کیفیت در آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری توسعه ی پایدار دانشگاه ها بر مبنای نظام تضمین کیفیت در آموزش عالی می باشد. روش پژوهش حاضر کمی از نوع همبستگی در قالب تحلیل مسیر می باشد که به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد واحد شیراز تشکیل دادند. برای برآورد حجم نمونه، با عنایت به این که به ازای هر پارامتر آزاد ۵ تا ۱۵ نفر برای نمونه پیشنهاد شده است، به روش تصادفی منظم افراد گروه نمونه تعداد ۱۰۵ نفر انتخاب و پرسشنامه ها در میان آنان توزیع گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تضمین کیفیت برنامه های آموزشی و توسعه ی پایدار استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که در سطح آمار توصیفی درصد، فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی استفاده گردید. نتایج پس از تجزیه و تحلیل داده ها بیان داشت که نتایج حاصل از خروجی نرم افزار مقادیر Q۲ برای متغیرهای توسعه ی پایدار دانشگاه و کیفیت در آموزش عالی به ترتیب ۰/۴۷۸ و ۰/۴۲۹ بود که نشان از کیفیت مدل ساختاری است. همچنین بین نظام تضمین کیفیت با توسعه ی پایدار دانشگاه ها رابطه ی معناداری وجود دارد.

Keywords:

توسعه ی پایدار , نظام پایش و تضمین کیفیت , اعضای هیات علمی , نظام آموزش عالی