واکاوی حقوقی قراردادهای الکترونیکی با نگاهی بر قانون تجارت الکترونیک ایران

تجارت الکترونیک بحث نه چندان تازه ای است که در جهان امروز از اهمیت بالایی برخوردار است. در راستای پیشرفت و تسهیل استفاده از این امکان، کشورها نیاز به تدوین و یکسان سازی قوانین در سطح داخلی و بین الملل دارند. در مسیر این هدف، قانونگذار ایران قانون تجارت الکترونیک مصوب سال ۱۳۸۲ را که برگرفته از قانون نمونه آنسیترال میباشد تدوین نموده است. لازم به توضیح است که تجارت الکترونیک از حیث ماهیت معاملات تجاری تفاوت چندانی با معاملات سنتی ندارد و عامل اصلی وجود تفاوت در این معاملات، انجام آنها از طریق برخط و استفاده از اینترنت می باشد که این مطلب علیرغم اینکه امکان انجام معاملات بدون هیچ محدودیتی در سطح جهان را فراهم نموده است؛ باعث بروز نوآوری ها و تفاوت هایی نسبت به قراردادهای سنتی گردیده است، که این خود بر اهمیت معاملات الکترونیک و پرداختن به آن می افزاید؛ علیهذا این نوع مبادلات علاوه بر مزایای بیشماری که به ارمغان آوردهاند، مسائل حقوقی مختلفی مانند تعیین قانون حاکم و دادگاه رسیدگی کننده بر اختلافات در این زمینه، تعریف اصول و مبانی قرارداد دراین معاملات و. . . را در سطح داخلی و بین الملل به همراه دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف شناسایی ابعاد حقوقی قراردادهای الکترونیک و نوآوری های قانون تجارت الکترونیک و به روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته است.

Keywords:

تجارت الکترونیک , قرارداد الکترونیکی , تجارت