سیاست کیفری ایران در قبال مجازات های جایگزین اعدام در جرائم مربوط به مواد مخدر

سال های متمادی است مجازات اعدام در جرائم مواد مخدر در نظام کیفری ایران وجود دارد و در قبال مجرمین به برخی جرائم مواد مخدر اعمال می شود. این مجازات در قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب ۱۳۶۷ مجمع تشخیص مصلحت نظام و اصلاحیه این قانون در سال های ۱۳۶۷ و ۱۳۸۹ در موارد متعددی پیش بینی گردیده است. با توجه به اعدام تعداد قابل توجهی از مجرمین مواد مخدر و همچنین افزایش میزان وقوع جرائم مواد مخدر در طول سال های اجرای قانون فوق، این سوال مطرح می شود که آیا کیفر اعدام توانسته است اهداف مجازات ها به ویژه هدف بازدارندگی عام را محقق کند؟ واقعیات جامعه و آمارهای رسمی ارائه شده بیانگر این واقعیت است که موفقیت کیفر اعدام در قانون مبارزه با مواد مخدر با توجه به افزایش میزان وقوع این جرائم در تامین اهداف مجازات ها با تردید جدی مواجه است. نتایج این اثر نشان می دهد علیرغم اجرای مجازات های متعدد اعدام، کارایی ضعیف و ناتوانی آن در تامین اهداف مجازات ها، عدم تناسب این کیفر با برخی رفتارهای مجرمانه موجود در قانون مزبور و نقض اصول حاکم بر مجازات ها به اثبات رسیده است. لذا سیاست کیفری برای تحقق عدالت کیفری و اهداف مجازات ها ناگزیر به استفاده از مجازات های جایگزین بوده است.

Keywords:

سیاست کیفری ایران , مجازات , مواد مخدر