مقایسه اثربخشی آموزش خودتنظیمی تحصیلی و منطقی- هیجانی الیس بر کاهش خود ناتوان سازی و اهمال کاری تحصیلی دانشآموزان

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش خودتنظیمی تحصیلی و منطقی هیجانی الیس بر کاهش خود ناتوان سازی و اهمال کاری دانشآموزان است. پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح آن به صورت دو گروهی همراه با دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شاملدانشآموزان دختر مقطع متوسطه ( دوم) ناحیه ۷ مشهد در تابستان سال تحصیلی ۹۴-۹۳ در کلاس های جبرانی ثبت نام کرده بودند، میباشد. از بین کلیه دانشآموزان مدرسه ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه اولیه پرسشنامه سولومون و راثبلوم ( ۱۹۸۴) و پرسشنامه خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۴) را پاسخ دادند، سپس تعداد ۲۸ نفر از آن ها که بیشترین نمرات را در این مقیاسها کسب کردند به عنوان نمونه دوم انتخاب شدند پس از پاسخ به پرسشنامه اهمال کاری (۱۹۸۴) و خود ناتوان سازی(۱۹۸۴) به صورت تصادفی و در دو گروه آزمایش (هر گروه ۱۴ نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای مداخلهها (آموزش خودتنظیمی تحصیلی) و (منطقی-هیجانی الیس) پرسشنامههای اهمال کاری و خود ناتوان سازی اجرا گردید. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند. و نتایج پژوهش بیانگر آن بود که آموزش خودتنظیمی تحصیلی میزان خود ناتوان سازی و اهمال کاری تحصیلی دانشآموزان را در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش داده است. و همچنین آموزش منطقی هیجانی الیس هم میزان خود ناتوان سازی و اهمال کاری تحصیلی دانشآموزان را در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش داده است. ولی در مقایسه آموزش خودتنظیمی تحصیلی و منطقی هیجانی الیس تفاوت معناداری مشاهده نشد و هر دو روش نسبت به هم تفاوت معناداری نداشتند.

Keywords:

خودتنظیمی تحصیلی , منطقی هیجانی الیس , خود ناتوان سازی , اهمال کاری تحصیلی