پیش بینی شفقت به خود بر اساس خودشناسی انسجامی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی شفقت به خود بر اساس خودشناسی انسجامی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم بود که تعداد آن ها بر اساس آمار بخش آموزش دانشگاه ۱۱۵۳۹ نفر بود. نمونه آماری شامل ۳۱۴ نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که جهت تعیین آن، از جدول مورگان و روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزارهای به کار گرفته شده شامل مقیاس شفقت خود نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه استاندارد مقیاس خودشناسی انسجامی (قربانی، واتسون و هارگیس، ۲۰۰۸) بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و با بهره گیری از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حدود ۱۱/۸ درصد از واریانس شفقت به خود توسط زیرمقیاس های خودشناسی انسجامی (خودآگاهی تاملی، خودآگاهی تجربی و یکپارچه کردن تجارب گذشته و حال) پیش بینی می شود. خودآگاهی تاملی، خودآگاهی تجربی و یکپارچه کردن تجارب گذشته و حال رابطه مثبت و معناداری با شفقت به خود دارند.

پیش بینی شفقت به خود بر اساس خودشناسی انسجامی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم Keywords:

شفقت به خود , خودشناسی انسجامی , دانشجویان