ارائه مدل توسعه سرمایه اجتماعی از طریق ورزش در جامعه شهری

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل توسعه سرمایه اجتماعی از طریق ورزش در جامعه شهری است. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه اعضای هیئت علمی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور می باشند. حجم نمونه پژوهش بر اساس فرمول جدول مورگان و جرسی برابر ۱۵۵ نفر تعیین و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده به انجام رسید. داده های پژوهش در یک بررسی میدانی از طریق پرسشنامه محقق ساخته بین اعضای هیئت علمی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور جهت تحلیل مدل نظری با استفاده از مدل معادلات ساختاری گردآوری شد. روش های آمار استنباطی برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون بارتلت و KMO، آزمون تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون فریدمن و مدل سازی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین رتبه های ابعاد عوامل موثر بر توسعه سرمایه اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد و با توجه به میانگین رتبه‎ها، متغیر ورزش قهرمانی دارای بالاترین رتبه، و متغیر انجمن های داوطلبی دارای کمترین رتبه در بین متغیرها می باشد. همچنین با توجه به میزان شاخصها؛ مدل ساختاری از برازش مناسبی برخوردار است. در جهت گسترش رفتارهای مدنی و اجتماعی مثبت در جامعه شهری می توان از نقش های ورزش در قالب توسعه انجمن های داوطلبی (دانشگاه ها، جامعه)، تسهیل مشارکت ورزشی (ورزش دانش آموزی، دانشگاهی، همگانی و محلات)، ایجاد و حمایت از کانون هواداران تیم های ورزشی، حمایت و برنامه ریزی برای ورزش قهرمانی (ملی، بین المللی)، تدوین خوراک مناسب برای رسانه های ورزشی و توجه به ورزش های آیینی (زورخانه، بومی محلی و کشتی پهلوانی) بهره گرفت و از این طریق آثار سرمایه اجتماعی نظیر بهبود ارتباطات، توسعه اعتماد، اطمینان، کیفیت زندگی، انسجام، شفقت، احترام، اتحاد و ... را در جامعه شهری مشاهده نمود.

Keywords:

توسعه , سرمایه اجتماعی , ورزش , جامعه شهری