اثر مقادیر علف کش سولفوسولفورون و تراکم بوته بر کنترل علف هرز و عملکرد گندم

این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل تیمار کنترل کامل و کاربرد ۷۵ و ۱۰۰ درصد از میزان دز توصیه شده (۶/۲۶ گرم در هکتار) علف کش سولفوسولفورون و عامل دوم شامل تراکم بوته گندم بودند. پنیرک (Malva sylvestris L.) تنها علف هرز غالب در مزرعه بود. نتایج نشان داد که اثر تیمار دز علف کش ، تراکم بوته و برهم کنش آنها بر کارایی کنترل علف هرز در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. دز توصیه شده سولفوسولفورون علف هرز پنیرک را ۹۰ درصد کنترل کرد. افزایش تراکم بوته باعث کاهش معنی دار تعداد بذر تولید شده توسط پنیرک شد، به نحوی که تعداد بذر پنیرک در تراکم های ۳۰۰ و ۶۰۰ بوته گندم در مترمربع به ترتیب در حدود ۵۲۸۲ و ۱۳۵ بذر در مترمربع بوته بود. بیشترین عملکرد دانه به تیمار مصرف ۱۰۰ درصد ازدز سولفوسولفورون و تراکم ۵۰۰بوته در مترمربع اختصاص داشت که تفاوت آن با تیمار کنترل کامل در تراکم بوته مشابه ، معنی دار نشد. بطور کلی تیمار ۵۰۰ بوته در مترمربع و مصرف ۷۵ درصد ازدز توصیه شده علف کش سولفوسولفورون توصیه شد.

Keywords:

بذر علف هرز , پنیرک , عملکرد دانه گندم .