مطالعه و بررسی تحلیلی کاربریهای اراضی شهر رشت با رویکرد ارزیابی کمی و کیفی آن

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری به تاسیس شرایط موردنیاز برای ایجاد و حفاظت محیط شهری جذاب و کارآمد کمک می کند .با ایجاد یک فرآیند قانونی در تغییر و توسعه مدیریت کاربری اراضی شهری ،برنامه ریزی شهری می تواند ایجاد و حفظ کاربری های عمومی را تضمین کند برنامه ریزی کاربری اراضی همچنین می تواند به تامین عدالت اجتماعی بیشتر کمک کند. درواقع با بررسی سطوح کمی و کیفی کاربری ها ضمن شناخت وضع موجود،چگونگی استقرار و توزیع بهینه کاربری ها بر اساس نیازهای ساکنین شهر و دستیابی به راه حل های منطقی جهت رفع مشکلات موجود را تبیین، و گامی موثر برای مدیران و مسئولین شهری در برنامه ریزی های آتی خواهد بود؛ هدف اصلی پژوهش حاضر شناخت و ارزیابی ویژگی های کاربری اراضی شهر رشت است. نوع پژوهش حاضر توسعه ای - کاربردی است و روش تحقیق به صورت اسنادی – تحلیلی پیمایشی است ؛ برای حصول به این منظور با اتکا بر اسناد و مدارک ، پس از شناخت وضع موجود به تحلیل سطوح و سرانه ها در ارتباط با استانداردها و سرانه های شهری پرداخته شده ،نهایتا سایت هر کاربری را با توجه به ماتریس های کیفی از جهات ،سازگاری ،مطلوبیت ،ظرفیت و وابستگی در ارتباط با کاربری های هم جوار مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد که کاربری های فرهنگی، ورزشی، مذهبی و تجاری در وضعیت مناسبی قرار ندارد.

Keywords:

ارزیابی کمی , ارزیابی کیفی , کاربری اراضی , شهر رشت.