بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. انتظار می رود در سال ۲۰۵۰ جمعیت ساکن در مناطق شهری تا ۷۰ درصد افزایش یابد . شهرها مهمترین دلایل آلودگی هستند. ۶۰ درصد از دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای را با استفاده از تولید انرژی، صنعت ، وسایل نقلیه و استفاده از زیست توده تولید می کند. بنابراین ، در حال حاضر تغییرات آب و هوایی شهرها را به چالش می کشد تا تاثیرات خود را کاهش دهند و با شرایط متغیر سازگار شوند . بنابراین ، تقاضای فزاینده به سمت پایداری به سمت تغییرات سریع در سیاست ها، قوانین و مقررات در سراسر جهان در رابطه با محصولات و فرآیندها برای تشویق پروژه های پایدارتر سوق می دهد . همچنین پایداری مسائل محلی جوامع را در پیشرفت نوآورانه حل می کند، زیرا اجرای پایداری برای هر جامعه متفاوت است ، اما اهداف مشترکی برای محیط زیست سالم ، رشد هوشمند و رفاه انسان دارند . توجه به اصول پایداری در صنعت ساختمان برای
محیط طبیعی و انسان حیاتی است . اتخاذ استراتژیها و اقدامات غیرفعال که به طراحی پاسخگو پاسخ می دهند و به آن دست می یابند، مستقمای تحت مسئولیت طراحان معمار ی است . ما در این مقاله به تبیین مفهوم
معماری سبز و تاثیر آن بر پایداری زیست محیطی پرداخته ایم .