تحلیلی برطرح خاورمیانه بزرگ
Publish place: The 9th National Conference on Modern Studies and Research in Geography, Architecture and Urban Development of Iran
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 222
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NICONF09_248
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1401
Abstract:
خاورمیانه در سالهای اخیر به خصوص از سال ۲۰۱۱ به بعد تبدیل به منطقه ای شده است که متاثر از شرایط داخلی، منطقه ای و بین المللی با وضعیت هرج و مرج گونه ای مواجه است که می توان آن را نمونه ای از وضعیت آنارشیک حاکم بر منطقه دانست. طرح خاورمیانه بزرگ از اواخر سال ۲۰۰۲ و پس از حمله آمریکا به افغانستان و در آستانه حمله به عراق در اوایل سال ۲۰۰۳ در قالب رویکردی جدید در سیاست خارجی آمریکا در قرن ۲۱ عنوان شد. این طرح مدعی بسط و نشر دموکراسی و آزادی به خاورمیانه و شمال آفریقا می باشد. طرح خاورمیانه بزرگ را می توان به دو بخش عمده سیاسی و اقتصادی تقسیم کرد؛ ایجاد همسویی اقتصادی در بعد جهانی و در راستای نظم اقتصادی لیبرال یکی از اهداف اصلی این طرح است؛ بر اساس طرح خاورمیانه بزرگ، آمریکا می خواست جوامع منطقه خاورمیانه بزرگ را دموکراتیزه کند، زیرا بر این باور بود که سرخوردگی مردم این منطقه از دولت های خود، ثبات و امنیت جهان غرب به ویژه آمریکا را تهدید می کند. طرح خاورمیانه بزرگ به دنبال استقرار آمریکا از طریق جنگ مستقیم و نیابتی این دولت با دولت های طالبان و عراق آغاز گردید. در واقع، ایالات متحده که فاتح بلامنازع این جنگ بود کوشید تا از طریق سلطه نظامی خود که به بهانه مبارزه با تروریسم شکل گرفته بود، ایده راهبردی خود را نیز محقق سازد. در واقع، آغازگر این نقشه جدید راهبردی جنگ مستقیم آمریکا با عراق و طالبان بود. ایده خاورمیانه بزرگ به زودی با چالش های جدید مواجه گردید. مخالفت دولتهای محافظه کار منطقه، چالش هایی که جمهوری اسلامی ایران و دولت های متحد با او در این خصوص نشان دادند و همچنین مخالفتهای اعلامی و راهبردی روسیه که روز به روز در حال قدرت افزایی بود و سلطه ایالات متحده را به چالش می کشید. همچنین ظهور بهار عربی به همراه جریان بیداری اسلامی و پیدایش گروه های جدید تکفیری از دلایل مهم ناکامی این طرح بوده اند
Keywords:
Authors
مهدی عابدی
دانشیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک
محمود نصرالهی
کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه ازاد اندیمشک
رسول داراب خانی
دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
اسماعیل جشنی
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه ازاد اندیمشک