بررسی نقش تعلیم و تربیت در بهزیستی شهروندانبا رویکرد جغرافیای سلامت و رفتاری

دانشمندان مدت زیادی است که در حال بررسی موضوع تاثیر تعلیم و تربیت بر سلامت انسان بوده اند همان طور که آنها توضیح می دهند، آموزش، مهارت های تجزیه و تحلیل اطلاعات و حل مشکلات پیچیده را ارتقا می دهد که به آگاهی سلامت و دسترسی به مراقبت های بهداشتی نیز منجر می شود سطح بالای تحصیلات همچنین با درآمد بالاتر، بیمه درمانی و دسترسی آسان تر به مراقبت های بهداشتی همراه است پس افارد تحصیل کرده سالم تر هستند در همین راستا ثروت اصلی و دارایی هر دولتی سلامت جمعیت آن است و آن نمایانگر وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بوده و بیانگر نوع توسعه و رونق دولت ها است از این رو ایجاد فضای آموزشی حافظ سلامت می تواند به حق یکی از حوزه های اولویت دار سیاست گذار دولتی تلقی شود و بدین خاطر تاکنون سیستم اصلی تضمین سلامت انسان، مجموعه آموزشی، فرهنگی در حوزه سلامت شهروندان است و هدف استراتژیک آن ایجاد و تشکیل فرهنگ سلامت است فرهنگ سلامت و بهزیستی شامل دانش نظری در مورد سلامت و مهارت های عملی مورد استفاده در زندگی روزمره است. و همین طور فرهنگ سلامت انسان نشان دهنده هماهنگی و یکپارچگی آن به عنوان یک فرد، کفایت تعامل با دنیای بیرون و مردم است از این رو فرهنگ سلامت را می توان به حوزه فرهنگ انسانی نسبت داد که در آن شکل گیری ارزش ها و اولویت ها با تولد کودک آغاز می شود و در تمام طول رشد و تربیت اوادامه می یابد. پس فعالیت های مربوط به سواد سلامت مستلزم تغییر در رفتار شهروندان جوامع و متخصصان است. وبراین اساس تربیت صنعتی ظریف است که انسان را قادر می سازد تا با بهره گیری از اندیشه خود اشیاء خارجی را بنا به خواست و نیاز و هدف های علمی خود به دست آورده و به گونه ای دلخواه در آنها تصرف کند در این مقاله درصدد ارائه نظریه ها و برنامه هایی در راستای نحوه تحکیم و استحکام تعلیم و تربیت برای نیل به سلامت و بهزیستی شهروندان هستیم.

Keywords:

تعلیم و تربیت , بهزیستی , جغرافیای سلامت , جغرافیای رفتاری