تحلیل قاعده اکراه از منظر قانون مجارات اسلامی و فقه اسلامی

اکراه بیشتر جنبه فقهی داشته و طبق گفته فقها اکراه به بیم دادن مکره به رساندن زیانی به او یا به مال یا به ناموس و کسان او محقق می شود که زیان آنان به زیانیا تالم مکره منتهی می شود . در مقررات جزائی معنای اصطلاحی اکراه عبارتست از (( وادار کردن دیگری بر انجام یا ترک عملی که از آن کراهت دارد ))ولی در قانون مدنی ما از اکراه تعریفی نشده است در نتیجه با توجه به شرایط اکراه و تلفیق مواد ۲۰۲ و ۲۰۸ ق . م می توان گفت : (( اکراه عبارت از فشار غیرعادی و نامشروعی است که به منظور وادار ساختن شخص بر انجام دادن یک عمل حقوقی بر او وارد می شود )) پس شخص مکره در شرایطی عقد را انشاءمی کند که آزادی تصمیم و استقلال اراده نداشته است و در شرایط عادی حاضر به انجام دادن آن عمل نبوده است . در فقه امامیه مکره را فاقد طیب نفس میدانند و برخی از فقهای دیگر معتقدند که مکره کسی است که قصد لفظ دارد اما قصد معنی و مدلول عقد را ندارد .

Keywords:

تحلیل فقهی و حقوقی , قاعده اکراه , قانون مجارات , فقه