تاثیر بکارگیری دانشجویان عرصه در تیم آموزش بالینی ( طرح منتور شیپ ) بر میزان رضایتمندی دانشجویان پرستاری در بیمارستان امام رضا ( ع ) بیرجند سال ۱۳۹۱

  سابقه و اهداف: آموزش بالینی اساس برنامه آموزش را تشکیل می دهد . یکی از چالش های آموزش بالینی، شیوه های آموزش بالینی در پرستاری می باشد. آموزش گروه همتایان (طرح منتورشیپ) می تواند یک وسیله کمکی مفید در آموزش مهارت های بالینی باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اجرای برنامه منتورشیپ بر میزان رضایتمندی آموزشی دانشجویان پرستاری کارآموز در بخش ارتوپدی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند در سال ۱۳۹۱ اجرا گردید. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۶۰ نفر از دانشجویان ترم ۴ پرستاری (کارآموز بخش ارتوپدی) دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند که به طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری (آزمون و کنترل) قرار گرفتند انجام شد. در گروه آزمون به ازای هر ۳ دانشجو، یک دانشجوی ترم ۸ پرستاری به عنوان راهنما گذاشته شد و در گروه کنترل دانشجویان تنها با حضور مربی و بدون راهنما آموزش دیدند. میزان رضایتمندی آموزشی در هر دو گروه، قبل و بعد از کارآموزی، با پرسشنامه رضایتمندی آموزشی محقق ساخته و بر اساس مقیاس لیکرت ارزیابی شد. داده های ارزیابی شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی مستقل، تی زوج و کای دو، تجزیه و تحلیل گردید.   یافته ها: میانگین نمره رضایتمندی آموزشی در گروه آزمون از گروه کنترل بیشتر بود و بر اساس آزمون تی مستقل، اختلاف بین میانگین نمره رضایتمندی آموزشی در دو گروه معنی دار بود (۰۵/۰ P< ).   نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، اجرای برنامه ( Mentorship ) بر رضایتمندی دانشجویان کارآموز پرستاری موثر بوده است. لذا پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزش بالینی از این شیوه به عنوان یک روش آموزشی مکمل استفاده نمایند.  

Keywords:

Clinical training , nursing students , educational satisfaction , mentorship , آموزش بالینی , دانشجویان پرستاری , رضایتمندی آموزشی , منتورشیپ