گرمایش جهانی و کشاورزی در ایران.

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 217

This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EMSD-4-2_003

تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1401

Abstract:

در لیست طولانی مشکلات احتمالی ناشی از گرم شدن کره زمین ، خطرات موجود در کشاورزی از مهمترین موارد است. به طور کلی کشورهای در حال توسعه بیش از کشورهای صنعتی از اثرات گرم شدن کره زمین بر کشاورزی ضرر می کنند. هدف از تحقیق مقایسه پتانسیل گرمایش جهانی تولید چهار محصول ذرت ، گندم و سویا بوده تا نشان می دهد که کشاورزی دلیل خوبی برای خطرات ناشی از گرم شدن کره زمین است. در کشورهای در حال توسعه کشاورزی سهم بیشتری از اقتصاد را نسبت به اقتصادهای صنعتی دارد. کشاورزی صنعتی عامل اصلی انتشار گاز متان و اکسید نیتروژن است که هر یک از آنها تاثیر بی ثبات کننده تری نسبت به دی اکسید کربن بر روی آب و هوا دارند. کشاورزی علت اصلی جنگل زدایی است. تولیدکنندگان ذرت ، گندم و سویا باعث پاکسازی یا سوزاندن جنگل ها می شوند ، تخریب جنگل کربن کافی را در جو آزاد می کند .سطح زیر کشت ذرت در ایران حدود ۶۰ هزار هکتار می باشد. در ایران در بعضی از مناطق مثل خوزستان دو بار در سال می توان ذرت را کشت کرد. در سال زراعی ۱۳۹۹ بیش از ۶ میلیون هکتار از اراضی زراعی کشور زیر کشت گندم رفته است .سطح زیر کشت سویا در سال جاری ( ۱۳۹۹) ۸۶ هزا رو ۵۰۰ هکتار می باشد. کشت در چهار استان گلستان، مازندران، لرستان و اردبیل بوده که در راستای توسعه کشت آزمایشی این محصول در ۱۰ استان فارس، چهارمحال، خوزستان، گیلان، اصفهان ، خراسان شمالی، خراسان رضوی، قزوین ، تهران و زنجان آغاز شده است. نتایج بررسی پیشینه موضوع نشان می دهدکه افزایش فتوسنتز در بسیاری از محصولات مهم ، به اصطلاح۳C ( مانند گندم ، برنج و دانه های سویا) به کشاورزی کمک می کند. با این حال ، این علم در مورد مزایای لقاح کربن کاملا قطعی نیست. اما می دانیم که این پدیده کمک چندانی به محصولات۴C (مانند نیشکر و ذرت) نمی کند . بنابراین باید قوانین و مقرراتی مربوط به انتشار کربن در عملیات کشاورزی صنعتی وضع شوند.

Authors

هلن مربی هروی هلن مربی هروی

a سردبیر ، دکتری مدیریت محیط زیست ، تهران ، ایران

امیر اردلان اکبریان امیر اردلان اکبریان

b کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش محیط زیست و توسعه پایدار ، دانشگاه خواجه نصیر ، تهران ، ایران