رابطه عوامل انگیزشی، خودنظم جویی هیجانی و جهت گیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش اموزان دختر مقطع متوسط اول شهر همدان

هدف از پژوهش حاضر رابطه عوامل انگیزشی، خودنظم جویی هیجانی و جهت گیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش اموزان دختر مقطع متوسط اول شهر همدان بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. نمونه این پژوهش مشتمل بر ۳۱۰ نفراز دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر همدان که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه عوامل انگیزشی هرمنس (۱۹۹۸) و خودنظم جویی هیجانی زیمرمن و مارتینزپونز (۱۹۸۶)، جهت گیری تحصیلی مورگان-جینکز (۱۹۹۹) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) بود. یافته ها نشان داد بین عوامل انگیزشی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین خودنظم جویی هیجانی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین جهت گیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. متغیر عوامل انگیزشی با ضریب بتای ۳۴/۰، متغیر جهت گیری تحصیلی با ضریب بتای ۳۲/۰ و متغیر خودنظم جویی هیجانی با ضریب بتای ۲۹/۰ می تواند به طور مثبت و معنی دار عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند.

Keywords:

عوامل انگیزشی , خودنظم جویی هیجانی , جهت گیری تحصیلی , عملکرد تحصیلی