طراحی مدل مطلوب حکمرانی خوب شهری در اصفهان با رویکرد تحلیل موانع برنامه ریزی و مدیریتی

حکمرانی شهری نقش مهمی در موفقیت برنامه ها و طرح های توسعه شهری دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع برنامه ریزی و مدیریتی حکمرانی خوب شهری به منظور ارائه مدل مطلوب می باشد. در این پژوهش، ابتدا موانع مذکور از طریق مطالعات کتابخانه ای و اکتشافی و سپس نظرسنجی از خبرگان آگاه به موضوع با استفاده از تکنیک دلفی، مورد شناسایی قرار گرفت و سپس این عوامل در قالب الگوی طراحی شده در جامعه آماری مورد نظر به آزمون گذاشته شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان شهرداری اصفهان با تعداد ۱۶۹۳ بود. که با استفاده از فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب با حجم طبقه تعداد ۳۱۵ نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی-همبستگی است که به روش پیمایشی انجام شده است. از نظر هدف، توسعه ای-کاربردی است. در این پژوهش جهت گردآوری اطلاعات، از دو پرسشنامه حکمرانی خوب و موانع برنامه ریزی استفاده شد که روایی آنها به ترتیب ۹۸۰/۰ و ۹۷۳/۰ و پایایی۸۲۳/۰ و ۹۵۹/۰ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS ویراست ۲۳ انجام شد. یافته های پژوهش ضمن تایید الگوی پیشنهادی پژوهش، نشان داد موانع برنامه ریزی و مدیریت، بر حکمرانی خوب شهری در شهرداری اصفهان اثر منفی و معناداری دارد. (۰۰۱/۰=p، ۱۳۲/۰-β=). بر اساس مقدار ضریب تعیین، ۲ درصد از تغییرات حکمرانی خوب شهری توسط موانع برنامه ریزی و مدیریتی تبیین می شود. با توجه به این موانع می توان به راهبردهایی جهت توسعه و گسترش شهرها و حکمرانی خوب شهری دست یافت.

Keywords:

موانع برنامه ریزی , موانع مدیریتی , حکمرانی خوب شهری , شهرداری اصفهان , مدل مطلوب