ارزیابی توان اکولوژیکی شهرستانهای استان خوزستان بر اساس پتانسیلهای اکوتوریسمی

گردشگری طبیعی مفهوم جدیدی در گردشگری است که جرقه آن در ابتدا به وسیله ایده همسازی دوبااره باا طبیعات واقعی زده شد و به وسیله جامعه گردشگری طبیعی به عنوان سفر مسئولانه به نواحی طبیعی مطرح شد که حفاظت محیط طبیعی و تقویت رفاه جامع محلی را به همراه دارد. این شکل از گردشگری به حمایات از مناابع طبیعی و تفاو تهای بیولوژیکی در طول توسعه گردشگری تأکید می کند . از طرفی دیگر پیشرفت تکنولوژی در دهه های اخیر باعث افزایش زمان فراغت انسان و کاه فواصل زمانی بین مکانهای مختلف شده و همین امر توجه مردم را باه محیط هاای طبیعی گسترش داده است در کشور ما نیز با توجه به اقلیم متنوع، ساکنین شهرها علاقاه زیاادی باه گردشاگری طبیعای دارند بنابراین مناطق کوهستانی و مرتفع به دلیل داشتن اقلیم مناسب می توانند نق عمده در جذب گردشگر داشاته باشند. از استان های برخوردار از قابلیت طبیعت گردی با مناظر زیبا و دیدنی استان خوزستان است که به عنوان یکی از استان های دارای جاذبه فراوان، جایگاه مناسبی برای جذب گردشگر را دارا می باشد، در این پژوه سعی شده قابلیت ها و توان گردشگری و طبیعت گردی شهرستان در چهار قطب اصلی را با استفاده از روشهای اسنادی و کتابخانه ای بررسی کنیم،علاوه بر آن برای تجزیه و تحلیل فضایی از نرم افزارهایArc View وArc GIS اساتفاده شاده اسات . نتاای ایان پژوه نشان می دهد با توجه به نقشه توان گردشگری شهرستان که حاصل ترکیب نقشه های گوناگون اقلیمی، محیطای است، از نظر توان طبیعت گردی همسان و هم سطح نیست و قسمت های شرقی، شمال شار قی اساتان وضاعیت مناساب تری نسبت به دیگر قسمت ها دارند و در برنامه ریزی توسعه گردشگری شهرستان می توانند مورد توجه قرار گیرند

Keywords:

توان اکولوژیکی , طبیعت گردی , گردشگری , استان خوزستان , GIS