خلاها و نارسائی های حقوقی قراردادهای فرانشیز تجاری در حقوق ایران

امروزه قراردادهای فرانشیز تجاری یکی از مهمترین قراردادها در زمینه ی انتقال اموال فکری تلقی میشود. باوجود اهمیت این نوع قراردادها، به دلیل فقدان سابقه تقنینی در نظام حقوقی ایران، ابهاماتی در خصوص ماهیت و اوصاف این قرارداد شده است. فرانشیز قراردادی است که به موجب آن فرانشیز دهنده امتیاز بهره برداری از یک سیستم و روش خاص تجاری یا تولیدی را در قبال دریافت عوض معین به فرانشیز گیرنده واگذار میکند. نظر به رواج روزافزون قرارداد فرانشیز تجاری در گستره نظام های حقوقی داخلی و بین المللی و ضرورت تبیین ماهیت و چیستی این قرارداد در حقوق ایران، بررسی ماهیت قرارداد فرانشیز تجاری و خلاها و نارسائی های حقوقی آن در نظام حقوقی ایران ضروری میباشد. روش مورداستفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی میباشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی خلاها و نارسائی های حقوقی قراردادهای فرانشیز تجاری در حقوق ایران بود. یافته های مطالعه نشان داد که از مهمترین خلاها و نارسائی های فرانشیز تجاری، عدم وضع مقررات و قوانین ناظر بر تعهدات طرفین و ضمانت اجرای تخلف از آن در قراردادهای فرانشیز تجاری در حقوق ایران است. وجود بعضی قوانین ناسنجیده مانع ایجاد بستر حقوقی مناسب برای استفاده از مزایای قراردادهای فرانشیز شده است. علاوه براین ضرورت وجود قوانین حمایتی، بهخصوص در رابطه با ارائه اطلاعات اساسی راجع به کل سیستم فرانشیز توسط اعطاکننده امتیاز در حقوق ایران بسیار محسوس است. راهکارهایی همچون وضع قانون خاص فرانشیز و اصلاح برخی قوانین مرتبط به خصوص قوانین مربوط به رقابت آزاد بسیار میتواند در ایجاد زمینه مناسب حقوقی در جهت گسترش شیوه ی مناسب قراردادهای فرانشیز تجاری موثر واقع شود. همچنین با عنایت به توسعه به کارگیری اینترنت در تجارت بین الملل و تبع استفاده این روش تجاری در قراردادهای فرانشیز، ضروری است که حقوق انحصاری مربوط به اسامی اینترنتی موردحمایت قرار گیرند.

Keywords:

مالکیت فکری , قرارداد فرانشیز , تجارت بین الملل , حقوق رقابت