چگونه توانستم مشکل کمرویی علی دانش آموز کلاس دوم را بهبود بخشم

تدریس فعالیتی است به ظاهر آسان ولی در واقع کاری پیچیده، دقیق و تخصصی است، زیرا معلم در امر تدریس با عوامل متعدد در هم پیچیدهای مواجه است که تفکیک آنها از یکدیگر و تغییر آنها برای تدریس مطلوب دشوار است. یکی از این عوامل برقراری ارتباط با دانش آموزان است، به خصوص دانش آموزان کمرو و نحوه مشارکت آنها در دروس؛ همیشه از مباحث و دغدغه های معلمین بوده است. توجه خاص اولیاء و مربیان به مبانی تربیت اجتماعی و تقویت مهارت های ارتباطی، از اساسی ترین مسائل درپیشگیری و درمان کمرویی کودکان و نوجوانان است. گوشه گیری و انزوا یکی از مهم ترین مشکلات دانش آموزان در جوامع کنونی است.از نظر روانشناسی به حالتی که کودکان دائما ترجیح می دهند فعالیت های خود را به تنهایی و بدون حضور دیگران انجام دهند گوشه گیری گفته می شوددانش آموزان گوشه گیر ترجیح می دهند که به تنهایی بازی کنند ،کم تر در جمع حضور پیدا می کنند و می توان علائمی از اختلالات کم رویی و خجالتی بودن را در آنان مشاهده کرد چرا که این موارد کاملا بایکدیگر در ارتباط هستند. .این پژوهش به دنبال پاسخ این سوال بوده است که چگونه می توانم کم رویی دانش آموزم را در کلاس درس بهبود بخشم؟ برای بررسی علل این مشکل از مصاحبه با دانش آموز، دوستان، اولیا، همکاران و همچنین مطالعه ی کتاب ها، مجله ها و مقاله های اینترنتی استفاده شده است .نتایج پژوهش نشان داد که اجتناب از اشتباهات تربیتی ،اصلاح پیوند عاطفی نا امن،تقویت اعتماد به نفس کودک ،و آموزش مهارت های اجتماعی ،حل مسئله و برخورد با مشکلات از جمله راه های بر خورد با گوشه گیری در دانش آموزان است.

Keywords:

کم رویی , دانش آموز , اقدام پژوهی , گوشه گیری