بررسی مقایسه ای اثربخشی دو روش آموزش مدیریت استرس و حل مساله اجتماعی در اضطراب و تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان

هدف اصلی این پژوهش بررسی مقایسه ای اثربخشی دو روش آموزش مدیریت استرس و حل مساله اجتماعی در اضطرابو تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نوع آزمایشی گسترش یافته با پیش آزمون و پس آزمون چندگروهی می باشد و جامعه آماری این پژوهش (بنا بر آمارهای مدیریت آموزش و پرورش شهرستان زنجان ۷۲۳۸ نفر )شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد. بدین منظور ۴۵ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه مدارس زنجان به عنوان نمونه انتخاب شده و به طور همتاشده از لحاظ سنیو نمرات پیش آزمون در سه گروه گمارده شدند. از این سه گروه، گروه اول آموزش حل مساله اجتماعی، گروه دوم آموزش مدیریت استرس و گروه سوم کنترل بود. پس از اجرای جلسات نیز پس آزمون به عمل آمد. برای سنجش اضطراب دانش آموزان، پرسشنامه اضطراب زونگ و برای سنجش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان از مقیاس ارزیابی تعلل ورزی- نسخه دانش آموز (PASS) استفاده شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که تفاوت نمرات تعلل ورزی پس از انجام آموزش مدیریت استرس و آموزش حل مساله اجتماعی در گروه های درمانی با F محاسبه شده ۶۹,۷۴۵در سطح معناداری (P<۰,۰۱) و خطای کمتر از (p˂ ۰,۰۰۱) ۰,۰۰۱ از لحاظ آماری معنادار می باشد. بنابراین درمان شناختی رفتاری موجب کاهش تعلل ورزی دانش آموزان نیز شد. بررسی های تعقیبی به روش توکی نشان داد آموزش مدیریت استرس تاثیر بیشتری نسبت به روش آموزش حل مساله داشته و میزان اضطراب و تعلل ورزی را بیشتر کاهش داده است. بنابر یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت که روش آموزش مدیریت استرس و آموزش حل مساله اجتماعی هر دو بر کاهش اضطراب و تعلل ورزی دانش آموزان موثر بوده اند و استفاده از این روش ها برای رفع مشکلات و موانع آموزشی دانش آموزان توصیه می گردد.

Keywords:

آموزش مدیریت استرس , آموزش حل مساله اجتماعی , اضطراب , تعلل ورزی , دانش آموزان مقطع متوسطه