اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان کیفیت زندگی والدین تک فرزند

هدف این پژوهش اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان کیفیت زندگی والدین تک فرزند بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع روش پژوهش، نیمه آزمایشی دارای طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی والدین تک فرزند شهر تهران در سال ۱۴۰۱تشکیل داند. از میان آنها تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جمع آوری اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای، مراجعه به اسناد و مدارک و میدانی بوده است. در بخش میدانی پژوهش از مقیاس کیفیت زندگی استفاده شد. گروه آزمایش تحت مداخله جلسه های آموزش مهارتهای درمان مبتنی بر ذهن آگاهی، قرار داده شدند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان کیفیت زندگی والدین تک فرزند، اثربخش بوده است.

Keywords:

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی , کیفیت زندگی , والدین تک فرزند , تهران