نقش بازی در تربیت کودکان از دیدگاه نظریه پردازان و ائمه معصومین

یکی از اثرات بازی تقویت جسم است که در قرآن نیز نیرومندی جسمانی به عنوان یک امتیاز به شمار رفته است . ائمه معصومین (ع) نیز انجام بازی های رزمی و استقامتی را برای تقویت جسم مفید دانسته اند. تربیت عقلانی نیز از منظر قرآن و ائمه (ع) جایگاه والایی دارد. بنابراین از دوره کودکی باید به این امر توجه نمود. ارتباط کودک با اسباب بازی های متنوع، طبیعت ، محیط و موجودات گوناگون در تربیت عقلانی کودک نقش بسزایی دارد و باعث می شود در بزرگسالی درست و نادرست را از هم تشخیص دهد. از راه همبازی شدن با کودک نیز می توان چگونگی کنترل عواطفی مانند خشم و محبت را به او آموخت . از راههای تربیت اخلاقی کودک، سوق دادن او به سوی بازی هایی با هدفهای اخلاقی ، تکریم کودک از طریق احترام به حق بازی کردن او و خواندن اشعاری با مضامین اخلاقی در حین بازی با کودک می باشد . بازی کودکان اگر به صورت دسته جمعی باشد، آنها را از گوشه گیری و انزوا رها کرده، حس مسوولیت پذیری و همکاری را به آنها می آموزد. در قرآن و سیره ائمه (ع) نیز بر اهمیت جمع و جماعت تاکید شده است . ائمه (ع) نیز در امور جمعی شرکت کرده، حتی بازی در جمع کودکان را برخود لازم می دانستند.

Keywords:

قرآن , سنت معصومین (ع) , تربیت , بازی