بررسی رابطه خود کار آمدی در سازگاری تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دوره دوم مدارس روستایی شهرستان زهک

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک بود.روش تحقیق مورد استفاده از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان زهک در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد. تعداد آنها برابر با ۷۴۲ دانش آموز بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد۱۸۸ نفر محاسبه شد و بهروش ساده انتخاب شدند برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سیریک و خودکارآمدی شرر( (۱۹۸۸ استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمونهای کلوموگروف- اسمیرنف و ضریب همبستگی کندال و رگریسون چندمتغیری با استفاده از نسخه spss ۲۶ استفاده شد.بررسی وضعیت فرضیات تحقیق از طریقآزمون ضریب همبستگی کندال نشان داد، بین خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان زهک رابطه معناداری وجود دارد .(p > ۰/۰۱) همچنین خودکارآمدی پیشبینی کننده سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی بودند(.( p>۰/۰۱ میتوان نتیجه گرفت خودکارآمدی دانش آموزان در سازگاریتحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و به پیشرفت تحصیلی آنان منجر گردد.

Keywords:

سازگاری تحصیلی , خودکار آمدی , دانش آموزان , ابتدایی