بررسی رابطه آموزش مجازی و اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر جویم در دوران کرونا سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

هدف این پژوهش بررسی رابطه آموزش مجازی و اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان است. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر جویم به تعداد ۲۲۰ نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه ای به تعداد ۱۳۶ نفر انتخاب شدند که ۷۱ نفر از آنها به پرسشنامه پاسخ دادند. روش این پژوهش کمی و از نوع مطالعات همبستگی است. جهت گردآوری داده از پرسشنامه ۱۹ گویه ای نگرش به آموزش مجازی وطن پرست و همکاران((۱۳۹۵ براساس مقیاس لیکرت پنج درجه ای و پرسشنامه ۱۹ گویه ای مقیاس اهمالکاری تحصیلی که سولومون و راث بلوم۱ در سال((۱۹۸۴ براساس مقیاس لیکرت پنج درجه ای ساخته اند استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تکنیکهای آماری و از نرم افزار SPSS استفاده شد.در تحلیل توصیفی دادهها از میانگین و انحراف معیار استفاده شد و در آزمون سوالات پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که: آموزش مجازی دارای رابطه مثبت و معنادار با اهمالکاری تحصیلی و ابعاد آن است؛ همچنین ابعاد آموزش مجازی دارای رابطه مثبت و معنادار با اهمالکاری تحصیلی است.

Keywords:

آموزش مجازی , اهمالکاری تحصیلی , اهمالکاری تحصیلی دوران کرونا