بررسی پدیده باد درمثنوی مولوی
Publish place: 4th National Conference on Professional Research in Psychology and Counseling with a Teacher Perspective
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 60
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CFTP08_1960
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1401
Abstract:
در جهان بینی عرفانی، این جهان سایه ای از جهانی دیگر با جهان غیب است. بنا بر این هرچه در این جهان وجود دارد سایه یا نشانه - های آن جهان ناپیداست که از رهگذر زبان بیان می گردد. این واقعیت، گاه با زبان «عبارت» بیان می شود و زمانی دیگر در سطحی عالی تر ناگزیر باید از طریق زبان «اشارت» به مخاطب انتقال یابد. مولانا در مثنوی از هر دو زبان عبارت و اشارت استفاده کرده است. در مقاله حاضر نشان داده ایم که چگونه مولانا با استفاده از زبان اشارت، در گستره ای عظیم، جمادات، گیاهان، حیوانات و مجردات را نماد چیزهای متفاوتی قرار داده است. مساله اصلی این پژوهش تبیین چگونگی نمادپردازی مولانا در مثنوی است. زبان اشارت و نیز نمادهایی که مولانا به کار برده با جهان بینی او ارتباط مستقیم دارد. در این پژوهش که داده هایش را از طریق روش کتابخانه ای گرد آورده و آنها را با روش توصیفی - تحلیلی بررسی کرده است، این نتایج به دست آمده که مولانا تمام این نمادها را با نظامی که از تکامل هستی از جماد تا انسان و اندیشه، در نظر داشته پی می ریزد و عرضه می کند. اما جمادات آشکارا بر گیاهان، حیوانات و به ویژه بر مجردات، افزونی دارند.
Authors