صنایع بیانی در غزلیات محمدرضا شکیب اصفهانی
Publish place: Seventh International Conference on the Study of Languages and Literatures of Nations
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 309
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EJPS07_068
تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1401
Abstract:
شکیب اصفهانی یکی از شاعران سنتی معاصر اصفهان است که نام او کمتر بر سر زبان ها و در ته یاد ها باقی مانده است. اودر دیوان خود غزلیات دلنشینی دارد که مخاطب امروز حق دارد آنها را مطالعه کند و با شعر او آشنا شود. در این پژوهش بااستفاده از روش کتابخانه ای، تحلیلی- توصیفی، علاوه بر سعی در شناساندن این شاعر اصفهانی و غزلیات او به مخاطبینشعر فارسی، برآنیم تا به این پرسش پاسخ دهیم که: ((رویکرد شکیب اصفهانی در استفاده از صنایع بیانی در غزل چگونهاست؟)) نتایج حاصل آمده نشان داد که نهایتا باید شکیب اصفهانی را شاعری سنتی دانست که در تصاویر و لایه ی بلاغینوآوری چندانی ندارد، او در مجاز و کنایه و همچنین تشبیه بلیغ مقلد قدماست، و تنها گاه در استعاره، و نیز در تشبیهاتموکد و مفصل خود نوآوری و خلاقیت اندکی دارد و به این اعتبار باید سبک او را مبتنی بر تشبیه و استعاره دانست. و بهاعتبار بسامد صنایع بیانی در اشعار او، با توجه به تعداد زیاد کنایه هایی که در غزلهایش به کار می برد، باید سبک او راسبکی کنایی دانست.
Keywords:
Authors
شکیب داودی
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه شهرکرد