رابطه بهزیستی معنوی با سلامت روان، تاب آوری و امید به زندگی در بیماران قلبی-عروقی بیمارستان جم شهر تهران

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 235

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRRH-8-3_004

تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1401

Abstract:

سابقه و هدف: با توجه به اینکه میزان مرگ و میر و ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی در کشورهای آسیایی و در حال توسعه به شدت افزایش یافته؛ این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین بهزیستی معنوی با سلامت روان، تابآوری و امید به زندگی در بیماران قلبی-عروقی بیمارستان جم تهران انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی مردان مبتلا به بیماری قلبی-عروقی بود که به بیمارستان جم شهر تهران مراجعه کرده بودند و از بین این افراد با روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسش نامههای خودگزارشی شامل پرسش نامه تابآوری کانر و دیویدسون، پرسش نامه سلامت روانی گلدبرگ، پرسش نامه امید به زندگی اشنایدر و پرسش نامه بهزیستی معنوی پارسیان و دونینگ استفاده شد. دادههای گردآوری شده با روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره با روش ورود هم زمان تحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که رابطه بین سلامت روانی و ابعاد آن یعنی سلامت جسمانی و کارکرد اجتماعی با بهزیستی معنوی مثبت و رابطه بین علائم افسردگی و اضطراب با بهزیستی معنوی منفی و معنی دار بود (۰۵/۰P<). رابطه بین تابآوری و هر یک از ابعاد آن با بهزیستی معنوی در بیماران قلبی-عروقی نیز مثبت و معنی دار بود (۰۵/۰P<). همچنین، نتایج پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین امید به زندگی و هر یک از ابعاد آن با بهزیستی معنوی در بیماران قلبی-عروقی رابطه مثبت و معنی داری در سطح ۰۵/۰>P وجود داشت و رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای پیشبین توانستهاند با هم ۳۳ درصد از تغییرات مربوط به بهزیستی معنوی را تبیین نمایند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان گفت توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.

Authors

زهره هاشمی

گروه روان شناسی عمومی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

طهمورث آقاجانی هشجین

گروه روان شناسی عمومی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر قدس، ایران

علیرضا شکرگزار

گروه روان شناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران