تاثیرآموزش صلح بربهبود روابط بین فردی در دانش آموزان

این پژوهش با هدف، بررسی تاثیرآموزش صلح، بربهبود روابط بین فردی دانش آموزان، بهروش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با در نظر گرفتن گروه کنترل وپیگیرییک ماهه انجام شده است. جامعه آماری آن، دانش آموزان دختردوره اول متوسطه منطقه ۱۹ ،آموزش وپرورش شهرتهران (۵۹۰۱ نفر) بوده که در سال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۳۹۸ در مدارساین منطقه مشغول به تحصیل بوده اند. حجم نمونه، ۴۰ نفردانش آموز پایه های مختلف دورهاول متوسطه، علاقه مند به همکاری درمطالعه بوده که به روش نمونه گیری هدفمند انتخابشده اند. داده ها، طی سه مرحله از طریق، پرسشنامه بسته پاسخ گردآوری شده است. ابزارگردآوری داده ها، بخش ارزیابی روابط بین فردی از پرسشنامه شایستگی تحصیلی، ACES، DiPerna & Elliott (۱۹۹۹)، بوده که روایی آن توسط متخصصان و ضریب پایاییپرسشنامه نیز با محاسبه آلفای کرونباخ (۷۴ / ۰)، تایید شد. پس ازاجرای پیش آزمون، گروهآزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در ۸ هفته مداوم، تحت آموزش صلح قرارگرفته و گروهکنترل، نیز هیچگونه آموزشی دراین زمینه دریافت نکردند. در انتها، هر ۲ گروه در معرضآزمون ارزیابی روابط بین فردی قرار گرفتند (پس آزمون). پس از گذشت یک ماه مجددا هر ۲گروه درمعرض آزمون قرارگرفتند (آزمون ماندگاری). برای تجزیه وتحلیل داده ها از روشتحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش صلح بر بهبودروابط بین فردی دانش آموزان تاثیر مثبت داشته است و این تاثیر پس از مرحله پیگیریپایدار مانده است (P<۰/۰۱).

Keywords:

آموزش صلح , روابط بین فردی , دوره اول متوسطه , دانش آموزان دختر