سبک رهبری مربیان و تنیدگی ورزشکاران در دانشگاه های استان بوشهر

یکی از پیچیده ترین وظایف مربی، وظیفه ی هدایت و رهبری است. رهبری جزء جدایی ناپذیر مربی گری است و نقش اساسی را در فعالیت های یک مربی ایفا می کند. اگر فقط یک عامل وجود داشته باشد که وجوه افتراق بین تیم های موفق و ناموفق را معلوم کند؛ بدون شک آن عامل رهبری موثر است. امروزه نقش مربی به عنوان رهبر، به قدری اهمیت پیدا کرده است که در همه ی زمینه ها برای یافتن اشخاصی که توانایی لازم را برای رهبری تیم ها داشته باشند، کوشش مستمر به عمل می آید و هزینه های هنگفتی در این راه صرف می شود. اتخاذ سبک رهبری نادرست توسط مدیران، از یک سو منجر به کاهش کارایی کارکنان و از سوی دیگر به عنوان عاملی برای به وجود آوردن تنیدگی در آنان محسوب می شود از آنجایی که به عنوان منابع انسانی اصلی در ورزش محسوب می شوند و می بایست در حفظ و نگهداری این عامل پرارزش تلاش نمود، ضرورت حکم می کند، عوامل به وجود آورنده ی تنیدگی در ورزشکاران شناسایی گردند و نسبت به حذف یا تضعیف این عوامل اقدام شود. چنین اقداماتی ضمن تامین بهداشت روانی ورزشکاران، عملکرد آنها را در جهت تحقق اهداف تیمی بهبود می بخشد. به دلیل اینکه بررسی تنیدگی مربی و ورزشکار در اکثر تحقیقات به صورت جداگانه مورد پژوه قرار گرفته است این مطالعه، به بررسی رابطه سبک رهبری مربیان بر میزان تنیدگی ورزشکاران دانشگاه های بوشهر، می پردازد. از آنجا که پژوهشی در رابطه با سبک رهبری مربیان بر تنیدگی ورزشکاران در داخل کشور انجام نگرفته است و تمام پژوهش های موجود، در محیط سازمانی و مربوط به تاثیر سبک رهبری مدیران بر تنیدگی کارکنان می باشد و با عنایت به اینکه چندین پژوه ، در مورد تنیدگی مربیان انجام گرفته و در تمام آنها به ضرورت تحقیق در مورد تنیدگی ورزشکاران اشاره شده است.