باورهای مانع مدیران در بهبود رفتار سازمانی و نقش کوچینگ در بازسازی آن

مدیران امروز، تمایل بسیاری به تغییر شیوه های مدیریت سنتی و بهبود و بازسازی مهارت ها و همچنین تغییر در فرهنگ سازمانی خود دارند. باورهای اشتباه و نیمه اشتباه متعددی در ذهن مدیران سنتی که نسل به نسل و سینه به سینه به آن ها منتقل شده است، نقش بسته است. این باورها منتهی به نتایجی می شوند که دقیقا بر خلاف انتظارات است. این دیدگاه ها موجب اتلاف منابع در سازمان ها می شود و گاها ترس و وابستگی را در سازمان رواج می دهند. امروزه در دنیا یکی از این روش های خلاقانه و نوآورانه جهت بقاء کسب و کارها و سازمان ها، کوچینگ است که یکی از ابزارهای قدرتمند در راستای بهبود و بازسازی فرهنگ سازمانی و ارتقاء مهارت های رهبری مدیران و صاحبان کسب و کارها به شمار می آید. کوچینگ به مدیران کمک می کند تا ارتباط موثر و حمایتی با کارکنانشان برقرار سازند؛ روند یادگیری کارکنان خود را تسهیل داده و خود زمان بیشتری برای پرداختن به کارهای دیگر داشته باشند. ظرفیتهای بالقوه آن ها را شناخته و مسئولیت پذیری را در آن ها افزایش دهند؛ وقتی کارکنان مسئولیت پذیری بالایی داشته و فرهنگ کوچینگ در فضای سازمان حاکم باشد، جدی تر و پرتلاش تر کار می کنند، بدون اینکه فشار یا اجباری به آن ها تحمیل شود. در این صورت است که کارکنان شادتر و با بهره وری بیشتری خواهند داشت. در این مقاله به معرفی برخی از باورهای مدیران که مانع رشد و توسعه کسب و کار و یا سازمان می شوند، پرداخته و نقش اساسی کوچینگ به عنوان بخشی از برنامه مدیریت تغییر در سازمان، در ایجاد تغییرات در باور و رفتار مدیران و به تبع آن تغییرات در عملکرد کارمندان و کل سازمان را بیان خواهیم کرد؛ تغییراتی که در کنار دیگر مهارت های مدیریتی، فرهنگ حاکم بر سازمان را به سمت فرهنگی شاد و رو به رشد تبدیل می نماید. در پایان به آخرین آمار روز دنیا در حوزه کوچینگ مدیران خواهیم پرداخت.

Keywords:

کوچینگ , مدیریت تغییر , فرهنگ و رفتار سازمانی , بهبود و بازسازی , باورهای مانع مدیران