اوقات فراغت معیار مناسبی برای تشخیص سلامت و استحکام ساختار تربیتی جامعه است و
غنی سازی زمان های فراغت در دانشگاه ها، دانشجویان را به سوی سازندگی اخلاقی و شکوفایی اقتصادی هدایت می نماید و استفاده نامناسب از آن، منجر به افزایش ناهنجاری های اجتماعی و کاهش رشد اقتصادی خواهد شد. ضمن آنکه توجه به
غنی سازی اوقات فراغت در جوانان به خصوص دانشجویان، به دلیل ورود ناگهانی آنان از مدرسه به دانشگاه و درنتیجه افزایش احتمال بروز رفتارهای نامتعادل و پر خطر در این اوقات، از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ بنابراین برای کاهش آسیب های اجتماعی ناشی از غفلت از جوانان در ایام فراغتشان و درعین حال بهره گیری مناسب از توان مندی های آنان در این اوقات، ضمن توجه به فراهم ساختن وسایل تفریح و آرامش آن ها، به برنامه ریزی دقیق و سودمند نیاز است. لذا در مقاله حاضر با عنوان «راهبردهای عملیاتی
غنی سازی اوقات فراغت دانشجویان» پژوهشگران کوشیده اند تا با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و مطالعات کتابخانه ای، برخی از محدودیت های دانشجویان در انجام
اوقات فراغت در دانشگاه ها را شناسایی و راهبردهایی جهت رفع آن ها و
غنی سازی دانشجویان از اوقات فراغتشان را ارائه نمایند.