شادکامی و تاب آوری بااحساس غربت در دانشجویان خوابگاهی

این پژوهش باهدف بررسی ارتباط بین شادکامی و تاب آوری بااحساس غربت در دانشجویان خوابگاهی انجام شده است. مطالعه حاضر به شیوه مقطعی و از نوع همبستگی است. آزمودنی های پژوهش ۱۵۹ دانشجوی خوابگاهی دانشگاه گیلان در سال تحصیلی ۱۳۹۸ تشکیل می دادند، که بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به کمک پرسشنامه های احساس غربت فارسی، پرسش نامه تاب آوری و شادکامی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. این بررسی ها نشان داد که بین نمره ی کل شادکامی، احساس خوشی و اجتماعی بودن بااحساس غربت رابطه معناداری دارند و نیز متغیرهای شادکامی، کارآمدی و اجتماعی بودن می توانند به ترتیب با سطوح معناداری ۰۳۹/۰، ۰۰۴/۰ و ۰۳۵/۰۰، پیش بینی کننده میزان احساس غربت دانشجویان باشند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با بالا رفتن میزان شادکامی، تاب آوری دانشجویان افزایش و همچنین باتجربه کردن احساس غربت بیشتر سطح تاب آوری دانشجویان کاهش پیدا خواهد کرد.

Keywords:

شادکامی , تاب آوری , احساس غربت , دانشجویان