تاثیر منتورینگ رسانه اجتماعی برکسب دانش ضمنی آنلاین در سازمان های پایدار: یک مدل مداخله ای اصلاح شده

دانش ضمنی ابزار بسیار با اهمیتی در توسعه پایدار سازمان ها است. با وجودی که دانشمندان و دست اندرکاران مربوطه متوجه کاربرد روزافزون رسانه های اجتماعی در انتقال دانش ضمنی شده اند، اما تحقیقات تجربی موجود اطلاعات کافی در مورد این پدیده را ارائه نمی کند. این تحقیق از آن روی بدیع و جدید است که به کشف و بررسی این موضوع پرداخته که رسانه اجتماعی مورد استفاده برای منتورینگ چه زمان و چگونه (به طور مثال، منتورینگ ا لکترونیکی نوظهور) باعث پیشبرد فراگیری دانش ضمنی در سازمان های پایدار می شود. در این مطالعه شش فرضیه ارائه می شود که طبق آن پیش بینی می شود چگونه منتورینگ از طریق رسانه اجتماعی باعث پیشبرد یادگیری دانش ضمنی براساس دو عامل مداخله گر می شود. به علاوه، دو ویژگی رسانه اجتماعی، دو فرایند مداخله ای را تعدیل می کنند. محققین دو مطالعه طولی سه بعدی در ۴۵ شرکت پایدار انجام دادند و ۱۵۶ مورد معتبر به دست آوردند. همه فرضیه ها مورد تائید هستند. یافته ها نشان می دهد اثرات منتورینگ در رسانه اجتماعی بر یادگیری دانش ضمنی به واسطه مکانیزم یادگیری عاطفی (یعنی تمایل) و مکانیزم یادگیری شناختی (یعنی مدل ذهنی اشتراک گذاری SMM) حاصل می گردد. به علاوه، دو فرایند مدالخه ای توسط دو قابلیت رسانه اجتماعی تعدیل می شود (یعنی حضور اجتماعی و همزمانی). این مطالعه ادبیات تحقیق موجود در زمینه منتورینگ الکترونیکی و ادبیات تحقیق در زمینه مدیریت یادگیری دانش پایدار را با یکدیگر ادغام و پیوند می دهد. همچنین به مدیران بینش کافی می دهد تا برای بهبود یادگیری دانش پایدار (TKA) در سازمان های پایدار، رسانه اجتماعی را به شکلی کارآمد با منتورینگ درآمیزند.

Keywords:

منتورینگ در رسانه جمعیف مدل ذهنی اشتراک گذاری , تمایل , همزمانی , حضور اجتماعی , یادگیری دانش ضمنی