بررسی نقش میانجی گری افسردگی در رابطه خستگی و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو

پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گری افسردگی در رابطه خستگی و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو بوده است.در این تحقیق جامعه آماری شامل کلیه بیماران دیابتی زن بین سن ۲۰-۴۰ سال مبتلا به دیابت نوع ۲ در سال ۱۴۰۰ در منطقه دو شهر تهران می باشد که تعداد آن ها برابر با ۴۰۸۰ نفر بوده است. روش نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری در دسترس می باشد. که طبق جدول مورگان تعداد ۳۵۱ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه های کیفیت زندگی ویر و شربون (۱۹۹۲)، آزمون افسردگی بک، پرسشنامه خستگی اسمتس بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است، لازم به ذکر است جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار نسخه ی SPSS ۲۰ استفاده شده است و سطح معنی داری برای فرضیات ۵% در نظر گرفته شده است. یافته ها نشان داد که بین افسردگی و خستگی در بیماران دیابتی رابطه معنادار وجود دارد و همچنین رابطه از نوع مثبت و ضعیف می باشد. همچنین ضریب همبستگی میان افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی، بین افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی رابطه معنادار وجود دارد و همچنین رابطه از نوع منفی و نسبتا متوسط می باشد.

Keywords:

افسردگی , خستگی , کیفیت زندگی , بیماران دیابتی