تاثیر افزودن کربوکسی متیل سلولز و نانو رس بر ویژگی های وابسته به آب فیلم خوراکی صمغ دانه ریحان

امروزه بسته بندی برای حفظ کیفیت غذا و تامین ایمنی بهداشتی مصرف کننده استفاده می شود. در دهه های گذشته، از مواد پلاستیکی مبتنی بر نفت در صنایع غذایی استفاده شده است. معایب عمده این مواد مصنوعی عبارتند از نظر زیستی تقریبا غیرقابل تجزیه هستند و دفع و بازیافت آن ها با مشکلات زیادی همراه است. بنابراین معرفی مواد جدید سازگار با طبیعت به یکی از اهداف اصلی در صنایع غذایی تبدیل شده است. هدف از این مطالعه بهینه سازی و بهبود خواص ترکیب زیست پلیمر بر پایه صمغ دانه ریحان و کربوکسی متیل سلولز (۱۰۰، ۵/۱۶۲ و ۲۲۵ درصد وزنی) با استفاده از نانو رس (۰ و ۳ درصد وزنی) و با بهره گیری از روش تولید قالب گیری بود. نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از ذرات نانورس باعث بهبود ویژگی فیزیکی فیلم نانوکامپوزیت می شوند به گونه ای که کمترین جذب رطوبت، حلالیت در آب و نفوذپذیری بخار آب به ترتیب به میزان ۵۸%، ۲/۱۹% و g/m.h.Pa۷-۱۰۵۵/۰ برای نانوکامپوزیت حاوی ۳% نانورس حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد که نانوکامپوزیت های حاوی کربوکسی متیل سلولز نسبت به فیلم خالص صمغ دانه ریحان قابلیت بهتری در کنترل جذب رطوبت، حلالیت در آب و نفوذپذیری بخار آب دارند. در مجموع، فیلم حاوی ۲۲۵% CMC و ۳% نانو رس خواص خیلی بهتری از خود نشان داد و برای استفاده در محیطهای دارای رطوبت نسبی بالا یا مواد غذایی مرطوب مناسبتر است.

Keywords:

آبدوستی , کربوکسی متیل سلولز , صمغ دانه ریحان , نانو رس , نانوکامپوزیت