تحلیل زبان اسماء الهی در آیات متشابه بر مبنای تاویل عرفانیدر دو تفسیر انوار درخشان و بیان السعاده فی مقامات العباده

اسماء الهی در متشابهات قرآنی، جزءبرجستهترین مباحث در میان تفسیرهای عرفانی است. »انوار درخشان«، یکی ازکتابهای فلسفی عرفانی، نوشتهسیدمحمدحسین حسینی همدانی به زبان فارسی است. و »بیانالسعاده فی مقامات العباده« نیز تنها تفسیر قرآن به مذاق عرفانی شیعه به زبان عربیست که توسطسلطان محمد گنابادی نگارش یافته است. مبحث تاویلپذیری آیات متشابه در تفاسیر عرفانی مذکور با هرمنوتیک مدرنو هرمنوتیک سنتیهمسویی نسبی دارد؛ اما تفاوتهای نیز دارند از جمله این که: -۱ تاویل هرمنوتیکی، امری نسبی است که بر حسب اطلاعات قبلی مفسر، نتایج متفاوتیدربردارد، ام ا تاویل عرفا هر چند بر حسب درجه و مقام ممکن است متفاوت باشند ولی از آنجائی که پرده های گوناگون یک حقیقت هستند با هم تعارض اساسی ندارند.-۲ هرمنوتیک جدید با مرگ مولف، نتیجه ای جزءتکثر معنایی و عدم وحدت، چیز دیگری در پی نداشتام ا در عرفان اسلامی جمع میان آفاق و انفس ممکن، و وحدت در کثرت و کثرت در وحدت نهفته است.-۳تاویل هرمنوتیکی تکیه بر دانش حصولی ولی تاویل عرفانی تکیه برشهود حضوری دارد. این پژوهش با شیوه تحلیل محتوای کیفی متن به انجام رسیده است.

Keywords:

آیات متشابه , تاویل عرفانی , هرمنوتیک , انوار درخشان و بیان السعاده فی مقامات العباده.