ارائه دو مدل جدید برای مساله مکانیابی شمارنده های ترافیکی به منظور بیشینه سازی پوشش مسیرها: مطالعه موردی روی بزرگراههای تهران

در سال های اخیر به دلیل ازدیاد حجم ترافیک در کلان شهرها ، برآورد میزان عرضه و تقاضا مابین نواحی تولید و جذب سفر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.از آنجا که تعیین این مقادیر، بین نواحی مختلف شبکه ی شهری از طریق آمارگیری کاری بسیار پرهزینه و وقت گیر می باشد، استفاده از شمارنده های ترافیکی بر روی لینک های شبکه به منظور تعیین حجم ترافیک بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اما به منظور تعیین کمترین تعداد و مکان شمارنده ها مدل های مکانیابی مختلفی ارائه شده است. یکی از ابزارهای مورد استفاده در این زمینه، دوربینهای تشخیص پلاک خودرو ها می باشد. در این مقاله، با توجه به نحوه ی عملکرد ایندوربینها، دو مدل جدید برای مکانیابی دوربینها ارائه میشود. در مدل اول با اضافه نمودن قید بودجه به مساله مکانیابی، به بیشینه سازی پوشش مسیرها توجه شده است.در مدل دوم با توجه به تابع هدف بیشینه سازیتعداد مسیرهای اسکن شده و کمینه سازی تعداد دوربینها به صورت همزمان جواب مساله تعیین می شود. در پایان نتایج شبیه سازی هر دو مساله با استفاده از نرم افزار ایمز بر روی بخش غربی شبکهی بزرگراهی شهرتهران ارائه می گردد و کارایی هر مدل بررسی میشود.

Keywords:

ماتریسمبدا – مقصد تقاضای سفر , مدل های مکان یابی , سامانه ی تشخیصهویت پلاک , مساله تخصیصترافیک