اصول گرایس در گفتار کودکان مبتلا به اوتیسم

ارتباط و همکاری غیرطبیعی نشانه ای اساسی در تشخیص ناهنجاری اوتیسم محسوب می شود و این نشانه در همه کودکاناوتیستیک مشاهده گردیده است و توجه بسیاری را به خود معطوف نموده است. تحقیق حاضر تلاشی در جهت تحلیل و ارزیابی برخینارسایی های کاربردشناختی در کودکان مبتلا به اوتیسم بر اساس اصول همکاری گرایس است. مطابق اصول گرایس، افراد شرکت-کننده در تعاملات اجتماعی باید در گفتار خود اطلاعات مورد لزوم را ارائه دهند، آنچه را معتقدند که نادرست است نگویند، متناسببا موضوع صحبت کنند، صادق باشند و از ابهام اجتناب کنند. در این پژوهش ۱۰ کودک مبتلا به اوتیسم بین سنین ۷ - ۱۴ سالشرکت دارند که پژوهشگر از طریق مصاحبه و گفتگو با آنها و همچنین گفتار خودجوش داده های مورد نیاز را جمع آوری کرده استو پس از آوانگاری گفتارشان، تعداد ۲۰ مکالمه ضبط شده این کودکان اوتیستیک را تجزیه و تحلیل کرده است. یافته ها حاکی ازآنند که از میان اصول گرایس، اصل کمیت بیش از اصول دیگر نقض شده است و بالاترین درصد رعایت مربوط به اصل کیفیتاست. همانطور که میدانیم حصول و دستیابی به بالاترین میزان توافق در تعاملات، قراردادهای اجتماعی است و همه افراد باید اینقراردادهای اجتماعی را رعایت نمایند . ظاهرا تخطی از اصول گرایس به دلیل عدم درک قوانین اجتماعی زبان فارسی است. از آن-جایی که ناهنجاری اوتیسم به عنوان یک نارسایی اجتماعی همه جنبه های تعاملات اجتماعی را متاثر می سازد، شایسته است که اینموضوع بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و مربیان مدارس استثنایی در تعاملات خویش با کودکان اوتیستیک اینگونه نارسایی ها رالحاظ نمایند.

Keywords:

اصول گرایس , اوتیسم , اصل کمیت , اصل کیفیت , زبان فارسی