ارزیابی سمبل و جایگاه آن در ادب و شعر پارسی

نماد در لغت به معنای نمود است که جایگاه فاعلی (ظاهر کننده) است . بنابراین نمود مرادف ظهور و تجلی ، آشکار و هویداست کههمگی بیان کننده یک معنای واحد هستند. با این بیان تعریف اصطلاحی نماد به دست می آید که عبارت است از مفهومی که در بردارنده ی تصویر رساننده از معانی سری و رمزی شی ء ای می باشد. وهم چنین نماد از منظر علوم بلاغی کلمه ، عبارت و یاجمله ای است که علاوه بر معنای ظاهری، طیف معنایی گسترده ای به خواننده القا کند. از آن جا که بیان اندیشه های غامضعرفانی و انعکاس غیر مستقیم اندیشه های سیاسی و اجتماعی در غالب نمادین ، آسان تر است ، از دیرباز نماد و نمادپردازی در ادبفارسی ؛ بویژه در گستره شعر فارسی ، ظهور ویژه ای داشته است .

Keywords:

نماد , رمز , سمبل , نماد گرایی , ادبیات فارسی