نحوه نام گذاری اماکن و محلات شهر تهران از زمان پهلوی تاکنون بر اساس فرهنگ ایرانی از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 122
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LCONF07_107
تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1401
Abstract:
زبان به عنوان یک نظام نشانه ای با انتقال معنا به ایجاد، حفظ، تقویت یا تضعیف و قطع روابط بین انسان ها می پردازد.لاینز (۱۹۷۷) معتقد است معنایی که زبان منتقل می کند بر سه دسته است: معنای توصیفی، معنای بیانی و معنایاجتماعی. در این میان «نام گذاری» به عنوان یک پدیده زبانی خود به نوعی منتقل کننده این معانی است، گرچه ممکن است در هر نامی یکی از این معانی برجستگی بیشتری پیدا کند.هدف از ارائه این مقاله بیان سبک نام گذاری نقاط خرد و کلان تهران طی دو دوره اخیر تاریخی (پهلوی و پس ازانقلاب) از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی است. در این مقاله ابتدا به ریشه تاریخی نام تهران اشاره می شود. سپس عواملزبان شناسی اجتماعی موثر در سبک و سیاق نام گذاری اماکن و محلات تهران در دوره پهلوی (پهلوی اول و دوم) ودوران پس از انقلاب اسلامی پرداخته می شود. همچنین برخی از موارد تغییر یافته در دوره دوم نسبت به دوره اول درقالب جداول آورده خواهد شد. مهم ترین سوالی که در این مقاله به دنبال پاسخ آن هستیم. میزان تاثیر فرهنگ یککشور در نام گذاری و عنوان گذاری اماکن چقدر است ؟ و آیا حکومت های حاکم در هر کشور چه میزان به حفظتاریخ و تمدن یک کشور می کوشند؟ این نام گذاری ها چقدر با فرهنگ یک کشور هم سو هستند؟
Keywords:
Authors
مسلم آل علی
دانشجوی ارشد رشته ی زبانشناسی همگانی دانشگاه یاسوج
