ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی استان بوشهر با استفاده از شاخص کیفی آب

منابع آب زیرزمینی در آبخوان های استان بوشهر به شدت تحت تاثیر عواملی نظیر نزدیکی به دریا، شوری بالا، قرارگیری بر روی منابع عظیم نفت و گاز و همچنین پساب کشاورزی قرار دارند. بنابراین لزوم ارزیابی وضعیت کیفی آب امری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش با آزمایش و تعیین پارامترهای شیمیایی نمونه آب های برداشتی از چاه های آب شرب در استان بوشهر در طی مهر و موم های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰، شاخص های کیفی آب (WQI)و سایر پارامترهای شیمیایی موثر محاسبه شد. تعداد ۳۶۰ نمونه آب در مهر و موم های ۸۷ تا ۹۰ (۴ دوره)، از چاه های مورد بهره برداری در نقاط مختلف استان جمع آوری شد . با رسم منحنی های هم شاخص کیفی آب زیرزمینی، نمایی واضح از کیفیت آب در شهرستان های مختلف استان بوشهر به دست آمد. بر این اساس، آب در شهرستان جم بهترین کیفیت را دارد و پس از آن به ترتیب شهرستان دشتستان و شهرستان دشتی قرار می­گیرند. شهرستان کنگان در مقایسه، نامناسب ترین کیفیت آب را دارا می­باشد. به طور کلی، روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی در استان بوشهر در طی مهر و موم های مورد مطالعه منفی است و مدیریت منابع آب زیرزمینی در استان بوشهر ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

آبخوان , استان بوشهر , شاخص کیفی آب زیرزمینی