بررسی وضعیت حقوقی شرط تاخیر در انتقال مالکیت مبیع در فقه و حقوق ایران

در نظام حقوقی ما بیع و هر عقد معاوضی دیگر متشکل از دو تعهد یا تملیک متقابل است که با هم به وجود می‎آیند و از لحاظ موقعیت سببی در یک رتبه قرار دارند. بنابه تحلیلی هر یک از این دو تعهد سبب تعهد دیگر است و از دیدگاهی دیگر سببیت تعهدها مفهومی زائد است و بهتر است خود عقد را سبب تعهدات ناشی از آن دانست، با این وجود در نظر اخیر هم پیوستگی و همراهی دو تعهد ضروری است. اما علی­رغم این هم رتبه بودن، تقدم و تاخر زمانی دو تعهد یا دو تملیک ممکن است، زیرا دوگانگی زمان امور اعتباری به ما اجازه می‎دهد که ضمن حفظ ارتباط سببی تعهدات و عقد، آنها را از لحاظ زمانی از یکدیگر جدا کنیم. بنابراین هرچند دیدگاه سنتی حقوق ما صحت چنین شرطی را نمی‎پذیرد، اما با توسل به رویکردهای فلسفی جدید و تاکید بر اوصاف علیت­های اعتباری، می‎توان تقدم و تاخر در آثار عقد را پذیرفت. در این مقاله با تطبیق این شرط بر احکامی که قانون مدنی درباره صحت و بطلان شروط ضمن عقد دارد و هم‎چنین تحلیل فلسفی از ساختار عقدی که آثار آن به تاخیر افتاده است موضوع صحت یا بطلان شرط تاخیر در انتقال مالکیت را بررسی خواهیم کرد.

Keywords:

واژگان کلیدی , تاخیر مالکیت , مقتضای عقد , علیت اعتباری , تقدم و تاخر آثار عقد