نقش کاهش فرصت جرم در ارتقای امنیت فضاهای شهری؛ بر اساس اصول نظریه جلوگیری از جرم از طریق طراحی محیطی CPTED

افزایش جمعیت و شهرنشینی روزافزون و به موازات آن افزایش چندین برابری شیوع انواع جرائم و ناهنجاری ها سبب به وجود آمدن احساس ناامنی و تحمیل مشکلات مالی بر جامعه، دولت و سازمان های قضائی شده است. یکی از نیازهای اولیه انسان برای زندگی داشتن امنیت است. امنیتی که بخش عمده ی آن در فضاهای شهری شکل می گیرد. عوامل موثر در ارتقاء امنیت، پیشگیری از جرم و ناهنجاری ها و کج روی های اجتماعی است. امنیت یکی از مهمترین عوامل سازنده کیفیت مطلوب در طراحی شهری است که در حضور شهروندان موثر است. برنامه ریزی وطراحی محیطی CPTED، می تواند نوعی رویکرد هدف مند در جهت کاهش جرائم در محیط های مصنوع شهر قلمداد شود که به طور موثری در افزایش سرمایه اجتماعی، بهبودکیفیت و افزایش رضایت مندی شهروندی در نتیجه بهبود رفاه اجتماعی تاثیر بسزایی دارد.اگرچه نمی توان از نقش متغیرهای جامعه شناختی در بروز الگوهای ناهنجار رفتاری چشم پوشی کرد اما شناخت و بررسی نقش ویژگی های کالبدی و فضایی محیط مصنوع، به عنوان بستر وقوع رفتارهای ناهنجار، کمک شایانی در جهت کاهش وقوع این گونه رفتارهای آنومیک خواهد بود. جدای از اثرات اجتماعی و فرهنگی ناشی از برنامه ریزی و طراحی محیط ها ی امن شهری بر الگوهای رفتار شهروندی و بهبود کیفیت محیطی نواحی سکونتی، تبیین ویژگی ها و اثرات مترتب بر نقش کالبدی شهر بر کاهش جرایم و یا کاستن از وقوع جرم، موضوع مستقل و با اهمیتی است که در قالب تئوری های نوین شهر سازی بدان اشاره می شود. پژوهش حاضر قصد دارد با معرفی رویکرد CPTED، به عنوان یکی از روش های پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی، به ارائه برخی راهکارهای عملی در طراحی و خلق فضاهای امن شهری بپردازیم. نتایج پژوهش نشان از آن دارد که از طریق اعمال مواردی همچون، نورپردازی مناسب معابر و خیابان ها، حصار کشی ها ساختمان ی رها شده، حذف موانع بصری در پیاده روها و ورودی و ها ساختمان استقرار نگهبان در ورودی محالت به جهت افزایش ها نظارت ی طبیعی و رسمی، ایجاد حفاظ مناسب برای تجهیزات و تسهیلات عمومی و روشنایی به منظور جلوگیری از تخریب آنها و... ازوقوع جرایم در شهر ها پیشگیری نمود

Keywords:

امنیت , فضاهای عمومی امن , پیشگیری از جرم , رویکرد CPTED