بررسی سیلخیزی در اثر تراوائی سازندهای زمین شناسی حوزه آبخیز ( مطالعه موردی حوزه آبخیز طالقان ، زیر حوزه خودکاوند)

سیل یک اتفاق ناگهانی و رویدادی سریع و مخرب است که هر ساله جان ومال بسیاری از مردم در اثر وقوع این پدیده به مخاطره می افتد بطوریکه خسارت ناشی از آن در ایران طی سالهای اخیر روند افزایشی داشته و به آن توجه زیادی نشده است. بدین جهت تعیین تراوائی سازندهای زمین شناسی جهت برآورد خطر سیل خیزی حوزه آبخیز جهت احداث سازه های مهندسی برای جلوگیری از سیل و هدر رفت خاک از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. مطالعه سیلخیزی در منطقه مورد مطالعه با هدف تعیین تراوائی و تهیه نقشه سیل خیزی زیر حوزه آبخیز خود کاوند می باشد. زیر حوزه ابخیز خودکاوند با مساحتی معادل 2127 هکتار در منطقه طالقان و د ردامنه جنوبی رشته کوههای البرز قرار دارد. بر این اساس ، ابتدا نقشه زمین شناسی زیر حوزه در مقیاس 1:20000 در محیط نرم افزار ARCGIS تهیه و با استفاده از نقشه توپوگرافی د رمقایس 1:20000 و عکس های هوائی در مقیاس های 1:20000 و 1:50000 موجود در منطقه و مشاهدات صحرائی ، جنس و نوع سنگهای حوزه بر اساس تیپ های سازندهای موجود شناسائی و مشخص گردید. پس از آن با کمک نقشه زمین شناسی ، میزان نفوذپذیری هر یک از سازندهای موجود نیز تعیین گردید. سپس با توجه به اینکه هر سازندی دارای یک تراوائی مشخصی است و هر میزان تراوائی نیز باعث ایجاد سیلخیزی معینی می گردد نقشه سیلخیزی زیر حوزه مورد مطالعه در مقیاس 1:20000 تهیه شد. با توجه به نقشه فوق ، واحدهایسنگ شناسی gy1 ، gy2 ، NgC ، NgM دارای تراوائی کم ، و واحدهای سنگ شناسی Js ، EKV دارای تراوائی متوسط و واحدهای Q1g ،Q2af ،Q2al و Pr دارای تراوائی زیاد ارزیابی شدند. معادل 72/85 درصد از منطقه دارای سیلخیزی زیاد تا خیلی زیاد است.

Keywords:

سیل خیزی , تراوائی , سازند زمین شناسی , زیر حوزه آبخیز خود کاوند , طالقان