بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش

پژوهش حاضر بهمنظور بررسی نقش و تاثیر پلیمرهای گوناگون در میکروکپسول کردن و پوشش دهی ویروس HaNPV در مقابل اشعه ی فرابنفش انجام شده است. برای این منظور فرمولاسیون میکروکپسول ویروس HaNPV با استفاده از سه پلیمر سدیم آلژینات، ژلاتین و نشاسته و نیز ترکیب این سه پلیمر، به کمک روش امولسیون ساخته شد. میزان پایداری و فعالیت بیولوژیکی ویروس در فرمولاسیونهای حاصل پس از ۵ و ۲۴ ساعت اشعه دهی با نور UVA ( nm۳۸۵) ، روی لاروHelicoverpa armigera  ارزیابی شد. میزان تلفات لاروهای تغذیه شده با سوسپانسیون غیرمیکروکپسول از ۱۰۰ درصد قبل از اشعه دهی به ۶۶/۴۶ درصد پس از ۲۴ ساعت اشعه دهی کاهش یافت. پلیمرهای نشاسته و سدیم آلژینات به طور مجزا و در غلظت های به کار رفته نه تنها نتوانستند پوشش مناسبی برای ویروس HaNPV در مقابل اشعه ی فرابنفش ایجاد کنند، بلکه قبل از اشعه دهی، موجب کاهش فعالیت کشندگی ویروس شدند. در حالیکه ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات دارای اثر هم افزایی بوده و موجب افزایش فعالیت بیولوژیکی ویروس شد. به طوری که پس از گذشت ۵ و ۲۴ ساعت از زمان اشعه دهی، درصد تلفات فرمولاسیون حاصل از ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات، در هر دو زمان ۱۰۰ درصدگزارش شد و این میزان در مقایسه با درصد تلفات حاصل از سوسپانسیون غیر میکروکپسول از نظر آماری دارای تفاوت معنی دار بود (P<۰.۰۵). در صد تلفات فرمولاسیون تهیه شده با ژلاتین پس از ۵ و ۲۴ ساعت اشعه دهی، به ترتیب ۱۰۰ و ۵/۹۵ درصد بود. پس از گذشت این دو زمان، ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرهای به کار رفته، از نظر درصد تلفات با سوسپانسیون غیر میکروکپسول تفاوت معنی داری داشتند (df = ۷, P<۰.۰۵). به طور کلی ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرها پایداری لازم را برای ویروس HaNPV در برابر اشعه UV فراهم کردند.  

Keywords:

biopesticide , HaNPV , UV radiation , Microencapsulation , polymer