گیاه پالایی کادمیم به وسیله ذرت تحت تاثیر کاربرد بقایای آلی (گندم و یونجه) در یک خاک آهکی

گیاه پالایی یکی از روش های پالایش فلزات سنگین خاک از جمله کادمیم می باشد که نسبت به سایر روش های موجود ارزان تر است. از آنجا که این روش زمان بر بوده و دارای کارایی پایینی است، روش هایی برای افزایش کارایی گیاه پالایی پیشنهاد شده است. یکی از این روش ها، افزودن بقایای آلی به خاک ها می باشد. آزمایشی گلخانه ای به منظور بررسی اثر کاربرد بقایای گندم و یونجه بر گیاه پالایی ذرت در یک خاک آهکی آلوده شده به کادمیم انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل ۳×۳×۲ در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد.  فاکتورها شامل دو نوع بقایای آلی (گندم و یونجه)، در سه سطح (صفر، ۱، و ۲ درصد وزنی) و سه سطح کادمیم (۵، ۱۵، و ۲۵ میلی گرم در کیلوگرم خاک) و در سه تکرار بود. نتایج نشان داد که افزایش سطوح کادمیم کاربردی، سبب افزایش غلظت کادمیم در خاک و در اندام هوایی ذرت شد، اما وزن خشک و فاکتور انباشت زیستی کادمیم را کاهش داد. افزایش سطوح بقایای گندم و یونجه، سبب افزایش غلظت کادمیم اندام هوایی ذرت و فاکتور انباشت زیستی کادمیم شد. غلظت کادمیم اندام هوایی ذرت و فاکتور انباشت زیستی کادمیم در تیمار بقایای گندم نسبت به تیمار بقایای یونجه بیشتر بود. هرچند میانگین وزن خشک ذرت در خاک تیمار شده با بقایای یونجه به طور معنی داری نسبت به بقایای گندم بیشتر بود. اثر کاربرد بقایای گندم یا یونجه بر میزان جذب کادمیم به وسیله ذرت مشابه بود. کارایی گیاه پالایی ذرت در سطوح پایینی کادمیم بیشتر از سطوح بالایی بود.

Keywords:

آلودگی کادمیم , بقایای گندم , بقایای یونجه , فاکتور انباشت زیستی (BAF) , گیاه پالایی