ارزیابی تناسب اراضی برای یونجه در منطقه خواجه با استفاده از روش پارامتریک (ریشه دوم) و نظریه مجموعه های فازی

یکی از بهترین سیاست­های کشاورزی در کشورهای در حال توسعه در راستای امنیت غذایی، ارزیابی زمین­های زراعی و پتانسیل کشاورزی به منظور حمایت از کاربری فعلی و آتی کشاورزی است. فائو برای ارزیابی تناسب اراضی از منطق دو ارزشی Boolean استفاده می­کند که این منطق توسط تعدادی از محققین ارزیابی اراضی مورد نقد قرار گرفته است، چون منطق فوق طبیعت پیوسته خاک، تغییرات در طول زمین­نما و عدم قطعیت در اندازه­گیری­ها را در نظر نمی­گیرد. در این تحقیق، دو روش پارامتریک و نظریه مجموعه­های فازی به منظور ارزیابی تناسب اراضی منطقه خواجه واقع در استان آذربایجان­شرقی به مساحت ۷۳۳۵  هکتار برای محصول یونجه مورد استفاده قرار گرفت و از برنامه­نویسی بوسیله نرم افزار مطلب برای ارزیابی تناسب اراضی با روش فازی استفاده گردید. نتایج نشان داد که همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهده شده در سطح منطقه، برای نظریه مجموعه­های فازی (r=۰.۹۱۷) بیشتر از پارامتریک (r=۰.۶۸۵) بوده و اختلاف نسبتا زیاد ضریب همبستگی محاسبه شده نشان­دهنده نیاز به واسنجی جداول پیشنهادی سایس در رابطه با نیازهای اقلیمی، زمین­نما و خاک برای منطقه است. همچنین نرم­افزار متلب با توجه به حدود انتقالی انتخاب شده مناسب، توانسته وزن­ها را بطور دقیق برآورد نماید. با وجود اینکه روش نظریه مجموعه­های فازی نتایج بهتری نسبت به پارامتریک ارائه می­دهد، ولی نتایج آن بطور حتم وابسته به تعیین حدود انتقالی و نوع انتخاب توابع عضویت می­باشد.

Keywords:

ارزیابی تناسب اراضی , خواجه , روش پارامتریک ریشه دوم , نظریه مجموعه های فازی